Tkanina pozyskiwana z lnu jest najbardziej podstawowym produktem włókienniczym. Pierwsze uprawy rośliny pochodzą z IV w p. n.e. Tkaniny lniane stały się niezwykle popularne ze względu na ogólną dostępność surowca oraz stosunkowo łatwy sposób przetwarzania włókien i produkcji tkaniny. W Polsce główne ośrodki produkujące tkaniny lniane znajdowały się na Śląsku. Aż do XIX wieku produkowano tkaniny lniane przydomowo na własny użytek. Z lnu powstawała pościel, obrusy oraz bielizna. Obecnie tkaniny lniane, poza funkcjami ubraniowymi, wykorzystywane są jako tkaniny dekoracyjne, obiciowe, zasłonowe, materiały usztywniające, materiały techniczne i nawet żagle. Najbielsze tkaniny odkładano dla córek z przeznaczeniem przekazania ich w dniu zamążpójścia. Tkaniny lniane charakteryzują się gładką matowo-błyszczącą powierzchnią. Tkaniny kojarzą nam się z dosyć sztywnymi materiałami. Z lnu jednak powstają również bardzo delikatne batysty oraz gazy. Barwa lnu zależna jest od sposobu przygotowania włókien. Metoda lnu słanego, to znaczy moczonego na łąkach nadaje mu odcień srebrzystoszary. Len produkowany metodami przemysłowymi uzyskuje barwę brunatną.
Z produkcją lnu wiąże się pojęcie kotonizacji, czyli ubawełnienia. Polega to na chemicznym lub mechanicznemu usunięciu kleju łączącego włókna lniane. Takie włókna nie nadają się do samodzielnego przerobu, gdyż łatwo się łamią i kruszą. Kotonizację lnu wykorzystuje się przy tworzeniu włókien mieszanych łącząc je z włóknami bawełny lub wiskozy.
Charakterystyka tkaniny lnianej
Tkaniny lniane mają bardzo dużą wytrzymałość na rozciąganie, a mokre zyskują jeszcze lepsze wyniki wytrzymałości. Tkanina nie jest rozciągliwa, przez co uszyte z niej ubrania powinny mieć dosyć luźne fasony. Len jest sztywną tkaniną, ale w trakcie użytkowania ubrań, prania i prasowania tkanina staje się bardziej miękka. Sprężystość lnu w zasadzie nie istnieje, tkanina gniecie się przy najmniejszym nacisku. Nadal jednak istnieje przekonanie, iż szlachetność tkaniny lnianej wyznaczają konkretne i widoczne zagniecenia. Mieszanki włókien z dodatkami lnu powodują zdecydowane złagodzenie tej sytuacji. Len ma słabą izolacyjność ciepła. Tkanina jednak świetnie się sprawdza w upalne dni, gdyż jest bardzo przewiewna oraz pochłania aż do 25% pary wodnej.
Wpis powstał w oparciu o publikacje:
Idryjan-Pajor J., Materiałoznawstwo odzieżowe, 2019
Orlińska-Mianowska E., Modny świat XVIII i początku XIX wieku, Warszawa 2003
praca magisterska pt. W kręgu rokokowej mody, Kraków 2012